Ouders, tot nog toe vooral moeders, komen bij me in de workshop samen met hun kind. De yoga matjes worden uitgerold. 1 of 2 Marlies? “Èèn is genoeg” zeg ik. Samen op een matje want het gaat om lekker samen. Iedereen maakt zijn eigen plekje met kussens en dekens. We starten!
De meeste kinderen zitten lekker verstopt tussen de benen en kijken naar mij. Wat gaat ze doen, die mevrouw? zie ik ze denken. Nieuwsgierig en wat gespannen, want het is nieuw. Ik begin een liedje; Wat is je naam? De kinderen mogen hun naam één voor één zingen. Sommige willen nog even niet en laten het zingen van hun naam over aan hun moeder. Anderen doen een moedige poging. Ze kiezen daarbij een instrument en laten hun naam klinken. Nadat ik wat verteld heb over klankschalen en massage, gaan we wat bewegen. Langzaam komen ze los! Moeders die lekker mee bewegen en kinderen die steeds meer durven. Steeds meer stralende snoetjes, steeds meer glunderende moeders.
De kinderen vragen aan hun moeder; “Lig je lekker”? “Hoe wil je de massage”? Zacht en stevige massages volgen op de rug van hun moeder. Ouders vragen aan hun kind; “Lig je lekker”? Kinderen die eerst nog wat heen en weer draaiden geven zich over aan de handen die steeds meer vertrouwd voelen. Zacht gefluister gaat heen en weer van de wensen en verlangens die uitgesproken moeten worden aan elkaar.
Wat een plezier en wat een geluk dat ik dit mag geven. Ik hoop dat ik meewerk aan het contact tussen ouder en kind, al is het maar een heel klein beetje. Een uurtje geluk samen. Wat hou ik ervan dat kleine fijne waarin we zorgen voor elkaar. Waarin we spelen en samen zeeën van tijd hebben.
Na alle aandacht, het plezier, de klanken van de handpan, klankschalen en fluit is de tijd omgevlogen, de matjes worden weer opgerold.
“Wil je nog een keer”? “Ja altijd mama”, hoor ik een van de kleintjes zeggen, onderweg naar de gang.